Treinen….

Ontbijten, uitchecken en naar onze gemotoriseerde Becak. Onze driver staat ons al toe te zwaaien. Nu wordt het een uitdaging om met twee koffers en vier tassen op het smalle stoeltje plaats te nemen. Gelukkig helpt de bewaker een handje en zitten we volledig vastgeklemd met twee koffers op schoot.

Een kwartiertje rijden naar het station, dus ruim op tijd.

Het is al weer 16 jaar geleden dat Sip met deze trein heeft gereisd. In de laagste klasse, Economy, waar je de kippen van de banken moest om tussen de local plaats te kunnen nemen. Zeer teleurstellend voor ons, maar uiteraard geweldig voor de locals, hebben de spoorwegen in Indonesië niet stil gezeten. De laagste klasse waar we een plaatsje hebben gereserveerd is vergelijkbaar met onze tweede klas rijtuigen. En zelfs hier is er catering aan boord, en heb je een restaurant wagen waar je door ware stewardesses wordt bediend. 

De ramen kunnen jammer genoeg niet open, wat helaas ten koste zal gaan van de foto kwaliteit. 

Na 10 km rijden worden de rijstvelden wel een beetje eentonig. Net alsof je door het Nederlandse landschap rijdt met voornamelijk weilanden. Maar na een tijdje gaat het over naar heuvelachtig en vervolgens bergachtig. Palmbomen, bos en daar tussendoor de rijstvelden en leuke woningkjes. 

We zagen er erg tegen op om 7 ½ uur in de trein te zitten, maar op de een of andere manier stel je je er toch op in en valt het uiteindelijk erg mee.

Ons hotel is op loopafstand van het station. Ziet er van buiten goed uit. Eenmaal op de kamer denken we er toch iets anders over. Badkamer is goor, het beddengoed is waarschijnlijk in steenkoud water zonder zeep gewassen. Maar ook zou Philips een goede beurt maken als ze een paar stofzuigers zouden doneren….

Het is etenstijd, dus opnieuw lopend naar een bekende straat waar veel restaurantjes zitten. Een hapje gegeten en vervolgens weer terug naar het hotel waarbij we onderweg nog ongevraagd wat extra hapjes naar binnen krijgen. Namelijk uitlaatgassen… verschrikkelijk wat een druk verkeer met hoofdzakelijk scooters die meer uitstoten dan de gemiddelde vrachtauto. Onze indruk is dat wat wij er van zien, dit wel de meest gore stad is die we bezocht hebben.

Morgen rond het middaguur gaat onze laatste treinreis naar Jakarta waar we vlakbij het vliegveld een goed hotel hebben geboekt. Zaterdag zo rond het middaguur vliegen we terug naar onze koude maar fijne kikkerland.

Wordt vervolgd?..