Weer pech maar geen bonus

Opnieuw een dagje met de scooter. Een meer op zo’n 20 km vanaf ons hotel. Een uurtje rijden ongeveer. In de praktijk wordt het als snel twee uur. Erg druk op de weg en uiteraard af en toe stoppen voor een foto. Maar eerst via de markt. Altijd weer een hoogtepunt. Zo wordt er hier iets anders gedacht over hygiene en dierenwelzijn dan de door PVDD opgelegde eisen in Nederland. Als je bijvoorbeeld een kip wil kopen, mag je eerst even aan de borstkast voelen hoeveel vlees er op zit. Ben je het eens over de prijs, dan de vraag wil je hem zo mee, of ingepakt. Ingepakt betekent de kop op het hakblok, één tik met het hakmes en vervolgens in heet water gedompeld, even plukken en vervolgens krijg je geplukte kip mee in een plastic zak. Overigens denk ik dat de kip al lang blij is dat zij uit haar lijden wordt verlost, want om met minimaal 20 kippen op een m2 te leven en dan ook nog in een veel te lage kooi, dan wil je niets liever dan naar de kippenhemel te gaan of desnoods in een hollandse plofkippen schuur op te groeien.

Verder spreken de foto’s voor zich. Alleen de klimatologische omstandigheden zijn erg moelijk te omschrijven. Doe je ogen dicht, en probeer het volgende beeld te visualiseren; je stapt een badkamer in waar net iemand een uur in bad en/of onder de douche heeft gestaan. De bak met visafval is daar tijdelijk neergezet om te worden weggegooid. En in de zelfde ruimte staat een nog niet schoongemaakt kippenhok. Ben je er…

Dan nu toch maar onze tocht voorgezet. Prachtige omgeving, alleen het drukke verkeer is af toe een straf. Constant uitkijken, maar ook vooral naar de gaten in de weg. De wegen zijn hier ooit aangelegd en daarna niet meer onderhouden. Overigens geldt dat ook voor de troittoirs en de steden en dorpen. Voor een beetje blinde of gehandicapte is het een hele uitdaging om van A naar B te komen. Sterker nog, ze halen niet…

De weg naar het meer loopt stijl naar beneden met tientallen haarspeldbochten. Uitkijken geblazen. De bochten worden vaak behoorlijk afgesneden, en dus regelmatig op de rem. Hier en daar een groepje apen in de naastliggende bomen of gewoon kuierend op de weg.

Een prachtig meer omringd met hoge bergen. Aan de zijde waar we binnen komen ligt een visserdorpj.

Weer een prachtige dag, totdat hety noodlot weer toeslaat. Tanja komt weer stotterend achter Sip aan. Nou ja haar scooter. Gelukkig net na een benzinepomp station. Direct schiet een aardige man ons te hulp. Hij sloopt de scooter half, maar weet ook niet wat het is. Het duurt maar even of er staan nog twee met goed bedoeld advies bij. Helaas…. Een van de heren neemt contact op met de verhuurder van de scooters (gelukkig heeft Tanja haar administratie goed op orde). Zo’n 40 minuten later staat de eigenaar en een collega voor onze neus. Hij stelt voor dat Tanja bij Sip achterop naar het hotel terug kunnen rijden. Zo gezegd zo gedaan. Na bijna een uur rijden staan we weer voor ons hotel.

Voor morgen een taxi naar het busstation geregeld waar de bus ons naar Sawahlunto zal brengen. Nog steeds volgens plan dus..

Wordt vervolgd