Pech onderweg werd een feestje

Voor vandaag stond er een mooie maar lange rit met de scooter in de planning. Keurig uitgetekend door de scooter verhuurder op een votje papier. Eindje rijden, maar de moeite waard. Het begon leuk door smalle rustige weggetjes tussen bouwland en rijstvelden. Maar al snel kwamen we op een drukke weg terrecht. Daar waar ze je links en rechts passeren en het recht van de sterkste geldt. Bus, vrachtauto, motor, fietser en als laatste de voetganger. Dus rij je op een motor, dan hou je rekenschap met de auto, bus en vrachtauto, voor de rest ga je je gang. Met dit in het achterhoofd lukt het ons aardig.

Na ruim een uur gereden te hebben ff bij tanken. Litertje benzine uit een plastic fles er bij, en daar gaat hij weer. Ja je leest het goed, uit een plastic fles. In veel etens stalletjes wordt ook benzine verkocht, en wel uit een 2 liters cola fles. Onverklaarbaar, want zelf tegenover een bezinestation worden deze liters verkocht. En nog vreemder, daar staan ze vaak met tientallen scooters in de rij om te tanken.

Nog geen km verderop begint de scooter van Tanja te hikken en te stoten en komt nog amper voorruit. En gelukkig komen we een scooter reparateur voorbij. Omgekeerd en het probleem uitgelegd. Hij maakt even een proefritje, en ja die moet uit elkaar. Alles wordt gedemonteerd om de motor bloot te leggen. Ondertussen is hij met zijn vrouw aan het beeldbellen en laat zien welke bleekscheten er bij hem in de werkplaats staan. De hele familie en kennissenkring wordt ingelicht en binnen no time staan er een aantal kerels naar ons te gapen en komt zijn (jonge) vrouw met kind op de scooter aanrijden. Een geweldig enthousiast mens die graag haar goede engels wil oefenen. De scooter doet het weer, afrekenen en verder denken we. Nee dus, wel afrekenen, omgerekend €3 voor  minimaal drie kwartier werk. En verder? Hoezo, jullie gaan met mij mee naar mijn huis zegt mevrouw. Maar eerst nog een foto sessie. Er worden tientallen foto’s geschoten. Via de schoonmoeder en vervolgens naar het het huis waar  de hele familie inclusief aanhang en kinderen woont. 

Mevrouw, Ria, nodigt ons uit om mee te gaan zwemmen. Wat onduidelijk wat nu precies de bedoeling is, maar we gaan mee. Sip bij het neefje achterop en tanja bij Ria, en vergeet niet de kleine Hanna. Verder nog drie andere kinderen op één scooter, en zo in optocht richting ???

Zo’n drie kwartier later komen we aan bij “de Hoornse Plas”, maar dan anders.

Een drukke boel waar gezwommen kan worden, pootje baden etc. Geweldig om te zien.

Na een half uurtje terug naar huis. Nog meer familie leden hebben zich gemeld. Zus, zwager, kinderen etc. Een gezellige boel. Na weer een uitvoerige foto sessie, wordt er maar steeds weer op aangedrongen dat we blijven slapen. Op zich zou dit natuurlijk geweldig zijn, maar praktisch gezien geen optie. Dan moeten jullie morgen terug komen… Voor morgen hebben we al plannen dus toch maar niet. Dan blijven jullie eten. We hadden s’morgens alleen maar ontbeten (nasi en pancake), dus maar een hapje meeeten. Rijst, kip, groente rundvlees stonden in mum van tijd op tafel. Blijven eten werd kijken naar jullie hoe jullie eten. De hele familie rond de tafel terwijl wij bescheiden wat op ons bord deponeerden, maar direct ongevraagd werd aangevuld door Ria. Gelukkig dropen ze allemaal af en bleef alleen Ria een klein hapje meeeten. Fotosessie fotosessie fotosessie en eindelijk mochten we weer weg. Gelukkig stelde nog ze voor ons een eindje op gang te helpen en reden met een scooter  met drie personen voorruit. 

Na een dik uur rijden stapten we ons guesthouse weer binnen.