Je hoeft niet af te dingen om goedkoop te eten

Padang naar Bukkitingi

S’morgens om 7:00 uur staat de taxi chauffeur voor de deur. Ruim op tijd, want je weet maar nooit hoeveel files je in terecht komt. Wat ons betreft had het wel een uurtje later gemogen, maar de man achter de balie vond dat we geen risico moesten nemen. En inderdaad, nog eens drie uur wachten op het vliegveld.

Een vlucht van één uur en drie kwartier. Vergelijkbaar met RyanAir. Sober, zonder koffie, thee of een koekje.

Op het vliegveld van Padang, eerst maar eens wat drinken. Een opdringerige taxi chauffeur wilde ons graag naar Bukkitingi brengen. Ondanks dat hij zijn uiterste best deed om vriendelijk over te komen, stond vast dat Tanja in elk geval niet bevriend met hem zou worden “wat een irritante eikel zeg…”.

Meneer rijdt voor de gemiddelde Sumatraan redelijk netjes, en als het bijna fout gaat biedt hij zelfs zijn verontschuldigingen aan.

We hebben al in Groningen een leuk guesthouse uitgezocht zo blijkt. Leuke terrasjes, veel planten etc. Een eigen kamer met douche, zitkamer met bank en een paar stoelen, gewoon knus.

S’avonds lopend naar het  centrum van de stad. Volgens de reisgidsen niet bijzonder. Nou die mogen hun reisgidsen wel herschrijven!! Geweldig veel volk op de been, vele vele eettentjes, live muziek op het plein, ouders kinderen, led ballonnen en ga zo maar door. Erg gezellig dus.

S’avonds hadden we de man achter de balie al gevraagd of hij twee scooters voor ons kon regelen. Geen enkel probleem, zijn scooter en die van een vriend. Samen voor een redelijke prijs voor twee dagen.

Helm op, het natte zweet van de vorige eigenaar zat er bij Sip nog in, maar wat geeft het, droogt vanzelf.

Een prachtige tocht gemaakt. Lekker koel, mooie omgeving en het verkeer viel ook 100 % mee.

Tussen de middag terug naar ons guesthouse voor een korte break. Na de middag naar een zgn canyon, best leuk maar ze moeten nog even groeien… rijstvelden en zowaar een openbaar zwembad met restaurant. Even wat bijkomen van de rit, wat drinken en uiteraard eten, want daar zijn we beiden goed in. Voor beiden iets besteld, en nu maar afwachten of het lekker is. Sip graait in zijn geldbuidel en trekt iets witjes weg (ondanks zijn verbrande gezicht). We hebben lang niet genoeg geld meer😡. Snel naar de ober of het nog mogelijk was om iets te annuleren (Sip zijn hoofd was inmiddels weer rood, maar dan van schaamte). De ober kwam terug met de mededeling dat het al klaar stond en niet meer terug kon. En nu…. Is er een geldautomaat in de buurt? (Sip wist wel beter, want we waren een behoorlijk eind van de stad verwijderd). En wat schets zijn verbazing “eet maar lekker op…..”. Sorry, sorry . Ach kan iedereen wel eens gebeuren. (Dus als we op het laatst van onze vakantie krap komen te zitten… wellicht een optie🤔)

Bijna vergeten

Het percentage moslims op Sumatra is erg groot, en daarmee het aantal moskeeën. Op elke hoek van de straat staat een moskee. En dat hebben we geweten… om half vijf s’ochtends begint me daar een geschreeuw. Alsof de hele stad mee doet aan het hardop bidden. En dat een uur lang. We hebben een kleine impressie op onze reis blog geplaatst. Zet hem zo hard mogelijk aan, want dan hoor je nog niet wat wij hier horen. Alla moet het wel horen, elke dag maar liefst vijf keer. Te hopen dat Hij ook oordopjes heeft zoals Sip. (Deze tekst valt onder “vrijheid van meningsuiting” en is beslist niet kwetsend bedoeld)

Wordt vervolgt