Nieuwe scooter, nieuwe kansen

Gelukkig een nieuwe scooter voor de deur. Hadden we er maar twee gekregen, maar daarover later.

Er staat een rondje meer op het programma. Nu links om, misschien hebben we dan meer geluk. Een prachtige omgeving, met veel bos en uitzicht over het meer. Onderweg af en toe even afstappen, foto’s maken en hier en daar een praatje en een foto shoot. Overigens vragen we altijd vooraf of er foto’s mogen worden gemaakt, wat helaas wat minder spontane plaatjes oplevert.

Op een gegeven moment rijden we langs een overkapping met een aantal mannen. Wellicht een leuk plaatje en dus even een praatje maken. Dus omgekeerd, en de scooter op de stander. Aan de andere kant van de weg is een groep vrouwen aan het koken, kletsen en lachen. Hello sir, hello sir. In het algemeen wordt Sip steeds geroepen, maar Tanja is degene waar ze mee op de foto willen. Kan ik me overigens iets bij voorstellen.

Het blijkt dat het eten voor een builoft wordt bereid, deze is morgen. Zo’n 12 vrouwen zijn er aan het kokkerellen en de mannen zitten aan de overkant van de weg wat bijelkaar te roken en te kletsen. Ze snijden vierkante stukken uit bananeblad, welke morgen moeten dienen als borden.

Naast het ritueel is een klein schooltje. Omdat het vakantie is, lopen er slechts drie kinderen rond. We worden uitgenodigd om een kijkje te nemen in het lokaaltje. Erg sobertjes ingericht en weinig speelgoed en boeken zo op het eerste gezicht. Even een praatje maken en uiteraard wil de juf met de kinderen op de foto.

Net als we weg willen komen bruid en bruidegom aan. Even gefeliciteerd en vervolgens stappen we weer op onze scooter.

Overigens is het in deze streek de gewoonte dat de bruidegom bij de ouders van de bruid intrekt. Mocht het zo zijn dat het huwelijk toch niet zo lekker loopt, en het tot een scheiding leidt, dan mag hij zijn koffer pakken en voor de rest krijgt hij niets mee. Ook heeft hij geen enkel recht op wat ze als echtpaar hebben opgebouwd aan bezit en spaargeld. Het is de vrouw die erft mochten de ouders komen te overlijden.

Een eindje verderop even weer een plaatje schieten en de chips en borrelnootjes eten die we ergens bij een stalletje hebben gekocht. Opeens komt er een scooter met een grote bak achterop en met luide muziek, zoals een ijsverkoper, aangereden en stopt bij onze “picknick” plaats. Hij verkoopt stukken watermeloen. Keurige plakjes, en uiteraard in plastic verpakt. We kopen er twee en de beste man probeert nog wat in het Indonesisch te vertellen, maar merkt al snel dat hij beter zijn energie ergens anders in kan steken. Onze Indonesische woordenschat beperkt zich tot wat Indonesische gerechten zoals nasi goreng, bami goreng en nog een paar lekkere gerechten.

Na opnieuw een fotostop, wilen we weg rijden, maar Tanja zit met haar achterwiel in de blubber en geeft een enorme straal gas om er uit te komen. Dat lukt, maar de scooter vervolgens kom hij geen meter meer vooruit. De motor brult het uit, maar het achterwiel blijft keurig stil staan. Gelukkig komen er twee jongens langs rijden en Tanja bedenkt zich niet en springt ervoor om ze tegen te houden.  Aardige jongens, maar ook deze spreken geen woord Engels en dus wordt communiceren weer een extra uitdaging. Ze starten de motor en zien al snel dat zij het niet kunnen oplossen. Met handen en voeten leggen ze uit dat er verderop een scooter monteur zit. Tanja moet op de scooter gaan zitten en een van de twee jongens stapt ook op zijn scooter en drukt haar  met een voet op de uitlaat haar bergafwaarts naar de reparateur. Helaas deze heeft net pauze en zou een uur later terug komen. Dus wij maar aan de bami goreng bij de buurvrouw. De jongens ook iets aangeboden en dan maar afwachte (tijdens een enorme hoosbui). Een uurtje later komt de monteur. Een steeksleutel pakken, effe vastdraaien en klaar is Kees. Daar gaan we weer richting guesthouse. We hebben het wel gehad met scooters.

Morgen 31 december met de taxi naar ons nieuwe onderkomen voor een dag, het Indonesische gezin. Helaas wordt hier geen oud en nieuw gevierd. Ze hebben ons onderdak aangeboden, dus we zijn benieuwd.

Wordt vervolgd…..