Wisselgeld …..

Vanuit het restaurant van een Luxe Resort alweer het zesde reisverslag. Even in plaats van nasi, nasi, nasi, lekkere patat. Ja patat, maar dan zonder mayonnaise maar heerlijk gekruid.

Gister middag zijn we hier in Maninjau aangekomen. We zijn hier al eerder op de scooter geweest vanuit Bukittinggi. Een prachtig huisje aan het meer. De waterstraal uit de douche komt ongeveer overeen met de straal van een oude man met prostaatproblemen, maar de rest toppie.

Tanja neemt al snel het grootste bed in beslag en pa wordt naar zolder gestuurd. Maar hij heeft wel het mooiste uitzicht.

Gisteren hebben we hier ook al een hapje gegeten, of liever erg veel hapjes gegeten. Met het bestellen ging het een en ander fout waardoor we sommige hapjes dubbel kregen. 

Het afrekenen met al die smerige bankbiljetten van 1000 tot 100000 ben je tel al snel kwijt. Bij het afrekenen dachten we nog wat terug te krijgen. Dat klopte, maar het bedrag was iets lager dan verwacht. De kassier had helaas onvoldoende kleingeld en vroeg of we met twee snoepjes akkoord gingen. Normaal zou je zeggen laat maar zitten, maar het waren heel erg lekkere snoepjes. (By the way: omgerekend kosten de twee snoepjes wel €0,03.).

Het onderhoud van woningen etc heeft hier in Indonesië geen hoge prioriteit, sterker nog er wordt geen onderhoud gepleegd. Dat zelfde geldt ook voor de scooters. We hebben weer pech. De scooter van Sip wil niet starten. Tenminste de startmotor is waarschijnlijk naar de knoppen. Met de kickstarter lukt het na 100 pogingen uiteindelijk en dus laten we de motor maar aan staan als we ergens stoppen. En natuurlijk slaat de motor na een tijdje af en begint de ellende opnieuw. Als de eigenaar hem start lukt het natuurlijk in een keer, maar voor ons volledig onbetrouwbaar. Dus morgen proberen vervangend vervoer te regelen.

Ook het functioneren van de pinautomaten laat te wensen over. Tanja haar beide pasjes worden niet geaccepteerd, en dat is niet de eerste keer. Over een uurtje maar weer ens proberen, moet je overigens wel 10 km voor rijden. En ja hoor, 5 km heen en weer rijden en een uurtje later lukt het Sip wel om 2.000.000IDR uit de muur te pinnen. Gelukkig, want morgenavond moet de taxi en de scooters worden betaald.

Oh ja, we hebben ook nog leuke dingen meegemaakt. Vanmorgen zijn we met goede moed op de scooter gestapt voor een rondje rond het meer. Prachtige uitzichten en natuurlijk regelmatig er af om een foto’s te schieten voor de thuisblijvers en trouwe lezers van ons “reisverslag”.

Daar waar mogelijk wijken we graag af van de standaardroute door af en toe een zijweggetje in te slaan. Ook nu nemen we een weggetje die hoog de bergen ingaat. Ook prachtig, maar we komen wel erg weinig mensen tegen. Maar soms heb je geluk bij een ongeluk. En met dat ongeluk bedoel ik een enorme tropische regenbui. Het geluk is dat we net langs een huisje met overkapping rijden. Dus al de sodemieter het erf op. Een half uurtje duurt de plensbui, en gaat het over in wat gesputter. Gelukkig heeft Tanja van die “made in china” poncho’s meegenomen. Zodat de poncho van Sip er na een paar km aan flarden om zijn lijf hangt. (Hoge snelheid hé…)

Weer terug in ons onderkomen. Oh ja, de keuken van het resort sloot al om acht uur , en terwijl we alleen nog maar een klein entreetje hadden gehad. Dus onderweg naar huis toch nog maar een saté-tje aan de kant van de weg gescoord.

Nog even iets over het vervoeren van de honden. We kregen geschokte reacties op de foto’s die we geplaatst hebben over de honden die in kooien of soms los op de scooters worden vervoerd. Het is natuurlijk een feit en duidelijk te merken dat in de Aziatische landen de partij van de dieren niet actief is, en ook de dierenbescherming een woord is wat ze hier niet kennen. Maar wat betreft de honden, ook wij horen onze honden te vervoeren in een bench achter in de kofferbak of op de achterbank. Hier zitten ze tenminste nog lekker in de frisse lucht en zien wat er om hen heen gebeurt. In die kofferbak of op de achterbank snakken ze vaak naar lucht en willen ze het liefst met de kop uit het raam hangen. Dus lieve lezers, de honden hebben het best naar hun zin en ze zien er over het algemeen goed uit. Uitgezonderd de zwervers, vaak onder de schurft.

Wordt vervolgd ….